November 06,  2014
با تشکر از ایران استار و شهرما  

اما آگاهی جمعی، حس مسئولیت و مشارکت در امور اجتماعی جامعه ای که در آن زندگی میکنیم، که لازمه موفقیت کامیونیتی در همه اموراز جمله انتخابات میباشد، نباید مختص به زمان محدود و شرایط خاص باشد. نه شرایط و نه نتایج بدون آنکه برنامه و هدفی پشتیبان آن باشند، خود بخود بوجود نمی آیند. مگر نه اینکه کنگره ایرانیان برای همین منظور بوجود آمده است، تا با تبلیغ و تشویق، بوجود آوردن آگاهی و فراهم آوردن امکانات، سعی نماید که همبستگی بیشتری بوجود آمده تا تعداد بیشتری از افراد کامیونیتی به نحوه های گوناگون در فعالیت های اجتماعی شرکت نمایند. تشکیل کمیته های سیاست گذاری که شامل کمیته بازنگری اساسنامه، حقوق بشر، مهاجرت و مشارکت جمعی میباشد، کمیته فرهنگی و ارتباطات جمعی، قدمی بوده که برای اولین بار در تاریخ کنگره صورت گرفته است. متاسفانه به علت بحران های موجود این کمیته ها نتوانسته اند تا به حال آنطور که باید و شاید فعال شوند. جای دارد که کمیته ای تحت عنوان پشتیبانی از کاندیدا های ایرانی از هم اکنون تاسیس گردد و از تمام کاندیداهائی که در انتخابات گذشته شرکت کرده اند، بخصوص علی احساسی، مجید جوهری و مایکل پارسا که در انتخابات فدرال سال آینده حاضر خواهند بود، دعوت شود که با این کمیته همکاری نمایند. تا این امکان برای آنهائی که میخواهند در آینده در انتخابات شرکت کنند بوجود آید که از هم اکنون خود را به کامیونیتی شناسانده و با فعالیت های خود نظر مثبت آنها را جلب نمایند.

گرچه به ظاهر بحران ها خود را دلیل اصلی عدم موفقیت کنگره مینماید، ولی کمکاری، نداشتن تجربه کار های سازمانی، بخصوص زمانی که فعالیت ها عاری از منافع شخصی میباشند، عدم کارائی و ابتکار عمل است، که این ارگان را به وضعیت فعلی کشانده است . پایئن بودن تعداد اعضاء کنگره که اکثرن تشکیل شده از حامیان کاندیدا ها بوده، که در روز انتخابات ظهور و بعد از چند ساعتی غروب میکند، عدم دقت و توجه رای دهندگان به سابقه کاری وعلاقه کاندیداها به فعالیت در کامیونیتی، سرمنشاء مشکلات دیگر بوده که حاصلش اتلاف وقت و سالی را به سال دیگر بیهوده گذراندن میباشد. فعال شدن کمیته ها میتواند بسیاری از این مشکلات را برطرف سازد. فعالیت های کمیته ها میتوانند اعتباری برای کنگره بوجود آورده و باعث آن گردند که تعداد بیشتری از افراد به مفید و لازم بودن این سازمان اعتقاد پیدا کنند. کمیته ها میتوانند محیط هائی باشند که بتوانیم آنهائی را که برای کامیونیتی دل میسوزانند و یا ابتکاری عملی دارند شناخته و به عضویت هییت مدیره در آوریم. فعالیت کمیته ها بدون وابستگی به تغییراتی که هر دو سال درهییت مدیره ها صورت میگیرد میتوانند باعث ثبات خط مشی و سیاست کلی کنگره باشد.

شاید بهتر باشد که هییت مدیره و اعضاء با منعکس کردن توجه خود به فعالیت کمیته ها، شرایطی را بوجود آورند که حل بحران ها نیز ساده تر گردد. کمیته های مشارکت جمعی و ارتباطات با به عضویت در آوردن تعداد بیشتری از افراد میتوانند جو حاضر را تغییر داده و از هم اکنون زمینه ها را برای آغازی نو در سال آینده فراهم آورند. شاید بهتر باشد آن عده از اعضاء هییت مدیره که از شرایط موجود به تنگ آمده، نا امید و یا خسته شده اند، کناره گیری نمایند. تا با بکار گیری کاندیداهائی که به ترتیب آراء بیشتری در انتخابات ماه می گذشته بدست آورده اند، تغییر و تحولی در هییت مدیره بوجود آید.

 facebook/hambastegi
facebook/ ICC 2014 Election
facebook/Let's talk Iranian Canadian Congress!

جای تاسف بسیار دارد که مرجان مریدی در یکی از حوزه هائی که بالاترین رقم ایرانیان در آن سکونت دارند، باید فقط با 35 رای اختلاف به رقیب خود ببازد. به آنهائی که در رای گیری شرکت کرده و به اختیار به شخص دیگری رای داده اند انتقادی نیست. روش و عقیده آنهائی که شرکت نکردن در انتخابات را به گونه ای اعتراض به سیستم حاکم دانسته، گرچه قابل تامل است نیز قابل احترام میباشد. مایه تاسف و روی سخن با آنهائی میباشد که خواه از بی تفاوتی، سهل انگاری و فراموشی در رای گیری شرکت نکرده و ناخواسته باعث آن گشتند که کامیونیتی از داشتن یک نماینده ایرانی در شهرداری ریچموندهیل برای چهار سال محروم بماند. جای دارد که اگر یکی از این افراد هستیم لحظه ای به نتیجه عمل خود بیاندیشیم و دریابیم که چرا جای ما در صحنه های سیاسی کشوری که بیش از چهل سال شهروند آن هستیم، اینچنین بی رنگ است.

حضور چند کاندیدای ایرانی در انتخابات درون حزبی لیبرال ها به دلیل نحوه ترجیحی شمارش آراء، بی شک در ریچموندهیل و ویلودیل، به نفع کاندیداهای ایرانی تمام شد. در هر دو حوزه در مرحله سوم شمارش آراء، بعد از حذف دو کاندیدای دیگرکه یکی از آنها ایرانی بوده، نتیجه به نفع کاندیدای دیگر ایرانی تمام میشود. در آنجا هم می بینیم که علی احساسی با 9 رای اختلاف پیروز میگردد. هر کدام از ساکنین ویلودیل که به علی و یا لیلی رای داده اند میتوانند به خود ببالند و این حس را در خود داشته باشند که تک رای آنها، یکی از آن 9 رائی بوده که باعث پیروزی علی شده است.

کناره گیری دیوید موسوی به نفع علی و لیلی، در انتخابات درون حزبی لیبرال ها در ویلودیل، با اینکه اولین نفری بود که کاندیداتوری خود را در این حوزه اعلام کرد، یکی از آن حرکت های زیبا و قابل تقدیری میباشد، که نشان از معرفت و گذشت بوده، در خاطره ها باقی مانده،  و باعث افتخار کامیونیتی میباشد. جسارت او در مقابله با جان فیلیون، نماینده ای که 23 سال سابقه حضور در این حوزه را داشته، و بخصوص با بدست آوردن حدود 8 هزار رای که نتیجه تلاش بی وقفه او و افراد تیمش که اکثرن بسیار جوان و غیر ایرانی بودند، بی شک الگو و دلیلی خواهد شد که بسیاری از جوانان دیگر وارد صحنه سیاست گردند. دیوید به عکس اکثر کاندیداهای ایرانی که برای کامیونیتی ناشناخته بودند، با شرکت در فعالیت های کنگره ایرانیان از سال 2012 چهره ای آشنا میبود.

هستند در این میان افرادی که تاسفشان بخاطر شکست مرجان و یا دیگر کاندیدا های ایرانی نمیباشد. بلکه افسوس آنرا میخورند که چرا چند ساعتی کمتر نخوابیده، تلاش بیشتر نکرده، تند تر و بی ریاتر ننوشته، به درب خانه های بیشتری نرفته، فلایر های بیشتری پخش نکرده، تابلو های بیشتری نکاشته و یا به تعداد بیشتری از افراد زنگ نزده اند. این عده همان هائی هستند که بدون آنکه نامی از آنها برده شود، بیشترین بار را در کمپین های انتخاباتی بدوش کشیده و با شکست نیز همچو مقدمه ای بر پیروزی برخورد میکنند. وقتی می بینند که 9 رای در یک حوزه و 35 رای در حوزه دیگر سرنوشت تعیین میکند، احساس مسئولیت بیشتری کرده از هم اکنون خود را برای فعالیت های آینده آماده میکنند. این عده نمیخواهند مانند اکثر کاندیداهائی رفتار کنند که شب انتخابات بیدار شده، توقع حمایت جمعی را داشته و امید واهی موفقیت را در سر میپرورانند. متاسفانه باید بپذیریم که عده ای از این افراد انتخابات را موقعیتی برای کسب شهرت، مطرح شدن نام، و یا توطئه ای علیه این و آن می بینند.