انتخاب مجید جوهری به عنوان نماینده رسمی حزب لیبرال در انتخابات سرانه سال آینده، میتواند آغاز نگرشی نو به این مشکل اجتماعی باشد. حضور مجید جوهری و رضا مریدی که هر کدام در باورهای عمومی به یکی از این دو جناح گرایش داشته، میتواند تعادلی بوجود آورده و این دو جناح را به هم نزدیک نماید. باید امیدوار بود و این انتظار را از مجید داشت که غیر از آنکه خود را نماینده رسمی لیبرال های ریچموند هیل بداند، همچو رضا مریدی  خود را نماینده کل کامیونیتی دانسته و در بوجود آوردن اتحاد کوشا باشد. با شناختی که از مجید در همین مدت کوتاه در جامعه به وجود آمده است، میتوان این باور را داشت که بتواند با رفتار دوستانه و مردمی که به صورت طبیعی در او وجود دارد، به تمام گروه ها نزدیک شده، کدورت و باورهای باطل را از میان بردارد.

مطمئنن یک فرد هر چقدر هم همت بلند داشته باشد، باز نمیتواند به تنهائی و بدون کمک دیگران کاری به پیش برد. فعالان اجتماعی، بخصوص مهره های اصلی این دو جناح، نشریات و دست اندرکاران رسانه ای، و آنهائی که تا به امروز سعی نموده اند به هر نحوی محوری میان این دو گرایش بوده باشند، میبایست از این فرصت بوجود آمده استفاده کرده و با تمام نیرو در این خط حرکت کنند. انتخابات متعددی که در پیش است موقعیت های مناسبی میباشند که هر کدام از این دو جناح، انعطافی از خود نشان داده و مقابله های گذشته را به همکاری و همدلی مبدل سازند. شک نیست که نتیجه انتخابات ریچموندهیل بی تاثیر در انتخابات ویلودیل نخواهد بود. در نظر گرفتن اینکه فقط هزار نفر، برابر با نیمی از آنهائی که فرم های عضویت در حزب را پر کرده در رای گیری شرکت کرده اند، باید پی برد که به چه سادگی میتوان در نتیجه انتخابات حزبی در ویلودیل و شورای شهری در حوزه های مختلف به نفع کاندیداهای ایرانی تاثیر گذاشت.

باشد که کامیونیتی خود را در موفقیت مجید سهیم بداند و این موفقیت باعث دلگرمی بیشتر آنان گردد. باشد که کنگره ایرانیان فعال بودن در این زمینه را از اهداف و وظایف خود بداند. باشد که نشریات رویه دیگری در مقابل موضوعاتی اینچنین پر اهمیت در پیش گیرند. باشد که فعالان اجتماعی بخصوص آنهائی که گرایش های سیاسی در رابطه با مسائل ایران دارند، از چهارچوب های خشک ذهنی خود بیرون آمده، دریابند که فعالیت در بوجود آوردن یک کامیونیتی متحد و موفق از موثرترین راه های مبارزه با جمهوری اسلامی میباشد. باشد که با به صحنه آمدن تعداد بیشتری از افرادی که تا به حال خاموش بوده اند، جناح میانی شکل گرفته و کل کامیونیتی را در بر گیرد.

چشم امید به مجید دوخته ایم که با توجه به این موضوع پر اهمیت، اجازه ندهد که عده ائی از سر جهالت او را به حاشیه بکشانند. از اعتباری که موفقیت اخیرش برای او بوجود آورده بهره گیرد، در درجه اول آن جناحی که او را از خود میداند متقاعد به تغییر روش در اندیشه و عمل نماید. در درجه دوم با گام برداشتن بسوی آنهائی که او را بی شک در این مرحله بیگانه میپندارند، تحول و دگرگونی در آنها و در جامعه بوجود بیاورد. بداند که در این راه تنها نیست و هستند بسیاری از بشردوستان که ورا جناحی عمل نموده، منتظر یک چنین واقعه و هر واقعه دیگری بوده و خواهند بود، که آنرا بهانه وعاملی جهت بوجود آوردن اتحاد و همبستگی در کامیونیتی نمایند.

با پیروزی مجید جوهری در انتخابات درونی حزب لیبرال که روز یکشنبه گذشته با حضور سه کاندیدای دیگر از جمله کاوه شهروز برقرار شد، و شرکت مایکل پارسا نماینده ایرانی از حزب کانسرواتیو در انتخابات فدرال سال آینده، ورود اولین نماینده ایرانی در پارلمان فدرال در اتاوا تضمین گردید.

کسانی که فعالیت های اجتماعی و سیاسی چند سال اخیر در کامیونیتی را از نزدیک زیر نظر دارند، شاهد دگرگونی ها و شکل گیری هائی میباشند، که بیشتر به صورت طبیعی و در اثر قدمت و افزایش جمعیت در حال وقوع میباشند. ظهور چهره های متعدد در صحنه سیاسی در رده های مختلف حکومتی، کشوری، استانی، محلی و منطقه ای، که اکثر آنان برای کامیونیتی تا به حال ناشناخته بوده اند، نشان از رشدی طبیعی مینماید، که بیشتر نتیجه فعالیت ها و علایق فردی مینماید تا گروهی.

بی شک، کنگره ایرانیان عامل موثری در شناساندن کاوه شهروز و دیوید موسوی که فعالیت های خود را در رابطه با کامیونیتی از آن طریق آغاز، و وارد صحنه سیاست شده اند، میباشد. حضور مجید جوهری در فعالیت های اجتماعی کامیونیتی، که با شرکت او به عنوان کاندیدای انتخابات درونی حزب لیبرال در سال گذشته آغاز شد، نشان دهنده آن میباشد که کامیونیتی به اندازه کافی رشد و گسترش پیدا کرده است، که فرد بتواند بدون وابستگی به هیچ نهادی، فقط به اتکاء فعالیت های خود در مدت کوتاهی به موفقیت برسد.

موفقیت مجید نه فقط یک موفقیت شخصی، بلکه موفقیتی برای کل کامیونیتی به حساب آمده، و میتواند الگوئی برای افراد دیگر، بخصوص جوانان باشد، که چگونه میتوان در مدتی کوتاه وارد صحنه سیاست شده و به رده های بالای حکومتی دست یافت. شاید با تجزیه و تحلیل این حرکت، بتوان به شناخت بیشتر کامیونیتی، امکانات نهفته در آن، و تغییر و تحولاتی که در حال انجام گرفتن میباشد، روشنی بخشید.

حضور دوجناح، که به نحوی خود را رو در روی هم می بینند، از سالهای بسیار بدور در کامیونیتی محسوس میباشد. با اینکه هر دو جناح به دلایل نامطلوب سیاسی و اجتماعی از ایران رانده شده و به کانادا پناه آورده اند، به علت نحوه نگرش و باورهای خود هر کدام دیگری را به هر نحوی محکوم میکند. این یکی از مهمترین دلایلی میباشد که تا به امروز اتحاد در کامیونیتی بوجود نیامده است. هر زمان که  یکی از دو جناح از نظر گفتگو و منطق در میماند متوسل به زدن برچسب به دیگری میگردد. یکی دیگری را عامل رژیم و دیگری آن یکی را خائن و وطن فروش مینامد. حاصل این نحوه عمل به دور نگاه داشتن جناح میانی میباشد که تا به امروز شکل نگرفته است. این جناح که اکثریت افراد کامیونیتی را تشکیل میدهد، به خاطر تجربیات منفی گذشته، و ماهییت ذاتی و اخلاقی خود از سیاست دوری میجوید. با وصف آنکه سیاست در کانادا به هیچ عنوان به آنچه آنها در ایران با آن آشنائی دارند شباهتی ندارد، نمیخواهند به آن نزدیک شوند. از همین رو به عضویت در آمدن در یک حزب برای آنها مشکل و یا غیرممکن مینماید. متاسفانه گروه و یا نهادی تا به امروز وجود نداشته که بخواهد با صرف وقت و بوجود آوردن آگاهی این مشکل را برطرف کند. کنگره ایرانیان در این میان مناسب ترین نهادی میباشد که بتواند در این راه فعالیت نماید. متاسفانه این نهاد نیز هر ساله، همچو آنچه امسال نیز شاهد آن هستیم، با گرایش به یکی از این دو جناح وظیفه اصلی خود را فراموش کرده، و این مشکل را حاد تر میکند.

facebook.com/ Hambastegi

facebook.com/ NoDeportations to Iran