همانگونه که رسانه های ما به رسالت خاص خود در یک کامیونیتی مهاجر، در کشوری که تشکیل شده از مجامع مختلف بنا بر اصل مولتیکالچرالیزم و دایورسیتی بوده آگاه نمیباشند، اینطور به نظر میآید که کاندیدا های ما نیز به این امر واقف نیستند. آنها فراموش کرده و یا در نظر نمیگیرند که یک فرد و یا یک خانواده مهاجر، با ضعف های بسیاری در کشور میزبان از قبیل عدم تسلط بر زبان، نا آشنائی با فرهنگ، پائین بودن بنیه اقتصادی، غریب و تنها بودن، و بسیاری نکات دیگر مواجه بوده که باعث نا برابری آنان با افراد بومی میشود. کامیونیتی متحد، منسجم و نیرومند میتواند همچو سکوئی از برای پرتاب و رفع و جبران آن ضعف ها باشد. این موضوع مختص به کامیونیتی ما نمیباشد ولی اینطور به نظر میآید که ما ایرانیان به آن توجه کمتری داریم. شاهد آن هستیم که اگر هم در فعالیت های فردی پیشرفتهای زیادی کرده ایم، از نظر جمعی بسیار ضعیف و متفرق باقی مانده ایم. در این شرایط نباید هم انتظار آنرا داشته باشیم که دولت کانادا ما را به صورت جدی به حساب آورده و به نحو دیگری با ما برخورد کند. ما اگر خواهان یک جامعه برابرهستیم، نه تنها میبایست به رفع این نقیصه در کامیونیتی خود پرداخته، بلکه لازم میباشد این دید را در جامعه بزرگتر هم توسعه داده و کامیونیتی های دیگر را در این راه تشویق و یاری دهیم.

بی توجهی اکثر افراد جامعه به این نکته مهم باعث آن گردیده که در کشوری که بنا شده بر اصول آزادی، دموکراسی و حقوق بشر میباشد، همان سیستمهای کهنه استعماری که حاصلش نابرابری های اجتماعی میباشد حاکم باشد. در صورتیکه در جامعه زندگی میکنیم که این امکان را به ما میدهد که هر لحظه وارد صحنه شده و اولین قدمها را جهت تغییرات اساسی برداریم. اگر هدف داشتن یک کامیونیتی نیرومند می باشد، تک تک افراد جامعه، ارگان ها، رسانه ها و نمایندگان، باید به این امر واقف باشند که حرکت در جهت منافع شخصی بدون در نظر گرفتن منافع جمعی تضعیف کامیونیتی میباشد. کاندیدا های ما باید بدانند که اگر تعداد بیشتری از افراد در انتخابات شرکت کنند شانس داشتن نماینده ای در پارلمان بیشتر خواهد بود. در صورتیکه رقابت های بی جا باعث تفرقه و دلسرد شدن کل جامعه به انتخابات شده و مضرات آن گریبانگیر همه ما خواهد بود. این وظیفه کنگره ایرانیان میباشد که اگر جای خود را در کامیونیتی پیدا کرده بود، میتوانست به عنوان مشاور، راهنما، ناظر و سخنگوی خواسته های کامیونیتی عمل نماید. رسانه ها که از نظر اصولی نه میتوانند و نه میباست مانعی برای چاپ این نوع تبلیغات باشند، در عوض میتوانند این امکان را برای آن دسته از فعالان اجتماعی که هدفشان آگاهی جامعه در این زمینه ها میباشد بوجود آورده و با آنان همکاری نمایند.

فعالیت اعتراضی به تعرض لفظی جناب وزیر به خلیج فارس همچنان ادامه دارد. انتخابات کنگره در پیش است و باید تا جای امکان برای فعال کردن آن تلاش نمائیم. همزمان حمایت از کاندیداهای خود را در انتخابات شهری و حزبی  نباید فراموش کنیم. رسیدن و موفق شدن در همه این اهداف جز با شرکت فعال تعداد بیشتری از افراد جامعه امکان پذیر نخواهد بود.

.

باید تائید نمود که حتی نمایندگان پارلمانی کانسرواتیو نیز نسبت به رفتار ناشایست  وزیر امورخارجه در رابطه با خلیج فارس احساس شرمساری مینمایند. شاید هم از اینرو میباشد که ترجیح میدهند برخوردی با ایرانیان نداشته تا لازم باشد در رابطه با این خطا توضیح و یا گفتگو نمایند. در هفته ای که گذشت توانستیم با شرکت در جلسه گفت وگوئی که کوستاس منگاکیس با اهالی ریچموندهیل تدارک دیده بود شرکت کرده، و از حضور چنگسون یانگ در مراسم چهارشنبه سوری در میدان مل لستمن استفاده نموده و قرار ملاقات هائی با ایشان در هفته اول ماه آپریل ترتیب دهیم. این ملاقات ها فرصت های مناسبی میباشند که از یکطرف نارضائی خود را به گوش دولتمردان در اتاوا رسانده، و از طرف دیگر تمرینی برای رسانه ها، کاندیداهای انتخاباتی و افراد کامیونیتی جهت حضور در یک حرکت جمعی باشد.

" آیا به صرف ایرانی بودن باید به کاندیداهای ایرانی رای داد؟" عنوان بحث و گفتگو های داغی میباشد که تا پایان انتخابات همچنان ادامه خواهد داشت.  عده ای با تاکید بر اینکه برنامه حزبی افراد بیشتر از ملیت، فرهنگ و یا افکار شخصی کاندیدا اهمیت دارد، به نحوی تائید مینمایند که حتی در اینصورت نیز رای دادن به یک کاندیدای ایرانی که فرهنگ مشترکی با ما دارد منطقی تر به  نظر میرسد. در رفتار هائی که از سیاستمداران کشور در چند ماه گذشته دیده ایم، و با انتخاباتی که در پیش داریم شاید لازم باشد بار دیگر این سئوال را عنوان کرده و توجه جامعه را به آن جلب نمائیم. آیا میتوان تصور آنرا کرد که یک وزیر ایرانی - کانادائی بتواند و یا بخواهد کارغلط وزیر امور خارجه را نسبت به خلیج فارس انجام دهد؟ آیا یک نماینده ایرانی این اجازه را به خود میدهد تا همچو جو دانیال کامیونیتی ما را تحقیر کند؟ ایا نمایندگان ایرانی میتوانند تقاضاهای ملاقات ما را نادیده بگیرند؟

از همان روز های اول مشخص مینمود که حضور چند کاندیدای ایرانی در یک حوزه، میتواند به ضرر کاندیدا ها، و باعث سردرگمی و تفرقه در کامیونیتی باشد. آنها نمیخواستند به این امر مهم اعتراف نمایند و به عکس آنرا نکته ای مثبت هم مینمایاندند. متاسفانه شاهد آن هستیم که هیچکدام از آنان در کمپین انتخاباتی خود، تشویق جامعه به شرکت در امور سیاسی جامعه را  در صدر اولویت های خویش قرار نداده، و تمام توجه شان به جلب حمایت افراد جامعه نسبت به خود آنان میباشد. یکی از این کاندیدا ها پا فراتر نهاده و با نشر نام حامیان ایرانی خود در نشریات، علنن کامیونیتی را به رویا روئی تن به تن دعوت کرده است. این طبیعی مینماید که بعضی از افراد جامعه از هم اکنون نسبت به روابط و سلیقه های شخصی انتخاب خود را کرده باشند. عمومی نمودن آن جهت تبلیغ و تاثیر گزاری و بهره برداری از نام  آنان در یک کامیونیتی کوچک که کم و بیش همه همه را میشناسند، از نظر اخلاقی کار صحیحی نمیتواند باشد. بخصوص زمانی که این حرکت هدفش پیشگیری نسبت به یک کاندیدای ایرانی دیگر بوده، که با اکثر آن افراد آشنا و از برای خدمت به همان کامیونیتی در تلاش میباشد.