علی احساسی با این حرکت قهرمانانه و جسارت آمیز، ثابت نمود که قبل از آنکه منافع خویش را در نظر بگیرد، منافع جمع برایش ارزش بیشتری دارد. باشد که این حرکت آغازی از برای دگرگونی فکری نه تنها درتک تک افراد جامعه باشد، بلکه دیگر کاندیدا ها را بر آن دارد که در نحوه تفکر و رفتار خود تغییراتی بوجود بیاورند.

چشم امید ما به بزرگان خانواده، افراد فعال، سرشناس و نیکخواهی میباشد که رهبری این جریان را به عهده گرفته و در برقراری این گردهمائی پیشقدم گردند. چه بجاست که کنگره ایرانیان از این فرصت طلائی استفاده نموده و با به عهده گرفتن این امر خطیر، یک اثر و خاطره تاریخی از برای خویش به ثبت برساند.

اگر بر این باور باشیم که به طور مثال در حوزه ویلودیل فقط سه نامزد انتخاباتی ایرانی از حزب لیبرال وجود دارد، این جز یک تصور غلط چیز دیگری نیست. در هر حوزه ای که کاندیدای ایرانی شرکت کرده باشد، میتوان کامیونیتی را به عنوان کاندیدای اصلی در نظر گرفت. در حوزه ویلودیل که سه کاندیدای ایرانی وجود دارد، پیروزی هر کدام از آنها را، میتوان به عنوان پیروزی کامیونیتی تلقی نمود. شکی نیست که هدف هر کاندیدا در وحله اول پیروزی شخصی خویش میباشد. میتوان به سادگی این را هم درک نمود که هر کدام از افراد جامعه، سلیقه خاص خود را داشته و کم و بیش تمایل به حمایت از یکی از این کاندیدا ها را داشته باشد. ولی نمیتوان نفی نمود که پیروزی هر کدام از آنها، پیروزی از برای کامیونیتی میباشد. زمانی که به صورت جمعی فکر و رفتار میکنیم، درمیابیم که از برای کامیونیتی هیچ فرقی نمیکند که کدامین کاندیدا پیروز گردد.

دیوید موسوی اولین کاندیدائی بود که در روز سه شنبه هفدهم سپتامبر، کمپین انتخاباتی خود را در هتل "نووتل" آغاز نمود، سه هفته بعد از آن، علی احساسی در تاریخ پنج شنبه دهم اکتبر در رستوران "مایل استون" و بالاخر لیلی پورزند با شش هفته فاصله نسبت به دیوید، کمپین خود را در "نووتل" در روز سه شنبه بیست و نه اکتبر برگزار نمود. آنچه را که میتوان در آخرین گردهمائی به آن توجه نمود، شور و هیجانی میباشد که روز به روز در مردم نسبت به انتخابات بیشتر دیده میشود. جز تنی چند از افراد، که اکثرشان فعالین جامعه میباشند، که در هر سه گردهمائی شرکت کرده اند، میتوان گفت که هر کدام از کاندیدا ها حمایت کنندگان خود را داشته که از هم اکنون آنان انتخاب خود را کرده، و شرکتشان در این گردهمائی ها تا اندازه ای شرکت در مبارزات به نحو کاندیدای مورد علاقه خویش میباشد.

حضورعلی احساسی در گردهمائی لیلی را میتوان بعنوان اولین نشانه هائی تلقی نمود، که حداقل یکی از این سه کاندیدا پی به این موضوع برده است، که رقابای اصلی در این انتخابات، دیگر کاندیدا های ایرانی نمیباشند. که منافع هر سه آنان در جذب تعداد بیشتری رای دهنده ایرانی در حوزه ویلودیل و حمایت کنندگان در سرتاسر کانادا میباشد. هر چقدر این سه کاندیدا از رقابت خود کاسته و توجه خود را بیشتر به علاقمند کردن افراد نسبت به شرکت در انتخابات کنند، شانس پیروزی از برای آنها بیشتر میشود. هر چقدر میان کاندیدا ها، هماهنگی و مشارکت دیده شود، تعداد بیشتری از افراد جامعه، که اکثرا به علت تجربه سابق خود، تصویری تاریک و منفی در ذهن از سیاست و انتخابات دارند، مایل خواهند بود که آستین ها را بالا زده و در یک حرکت سرنوشت ساز، که تاثیرات مهمی در آینده خود و خانواده شان دارد، شرکت نمایند.