November 03, 2016
با تشکر از ایران استار و شهرما  

به غیر از آنهائیکه مراحل مهاجرت خود را بصورت قانونی و رسمی در کشور مبداء آماده میسازند، مابقی مهاجرین قبل از رسیدن به محل سکونت دائم، راه های مختلف و کشور های متعددی را پشت سر میگذارند. اکثر این افراد قبل از آنکه پایشان به کانادا برسد چند صبائی را به بهانه و دلایل مختلف در کشور های دیگر گذرانده اند. مهدی نیز یکی از این افراد میباشد که در سال 2000 از ایران خارج و به اکراین میرود. در مدت اقامت یازده ساله اش در اکراین صاحب خانواده و خورشید، دختری که امروز چهار سال دارد میگردد. تا اینکه موفق میشود در سال  2013 خود را به کانادا رسانده و متعاقبن خانواده اش را به این کشور بیاورد. متاسفانه اقداماتش در جهت تقاضای پناهندگی بی ثمر باقی مانده و در وضعیت فعلی با بازگشت اجباری خود و خانواده اش روبرو میباشد. با سابقه فعالیت های سیاسی اش، بازگشت مهدی به ایران ناممکن، و با تغییر و تحولاتی که این اواخر در اوکراین صورت گرفته است بازگشتش به آنجا پر از خطر میباشد. از اینرو بعد از مدت ها سکوت زنگ های خاموش به صدا در می آیند. "فدراسیون پناهجویان ایرانی" و فعالان حقوق بشری "نه به بازگشت های اجباری به ایران" یکبار دیگر خود را در موقعیتی مییابند که میبایست تمام تلاش را برای بسیج انسان دوستان به کار گرفته تا شاید اینبار نیز بتوانند مهدی و خانواده اش را در کانادا نگاه دارند.

متاسفانه با بکنار رفتن کانسرواتیو ها، از مایکل پارسا،  فردی که در بسیاری از موارد از طریق روابطش با جیسون کنی، وزیر شهروندی و مهاجرت آنزمان، یار و یاور پناهجویان بود، کاری برنخواهد آمد. ولی بی شک با داشتن دو نماینده فدرال، علی احساسی و مجید جوهری میتوان جای خالی مایکل را پر کرد. اما آنجائی که جان انسان ها به میان میاید لازم است که از تمام امکانات بهره گرفت. تجربه به اثبات رسانده است که حمایت مردمی از طریق تهیه طومار و جمع آوری امضا، نوشتن نامه، تجمع های خیابانی، و حضور رسانه ای تا چه اندازه ای در گذشته مثبت و موثر بوده اند. یکبار دیگر متوجه میگردیم که وجود اتحاد و همبستگی در کامیونیتی تا چه حد در این موارد الزامی و مفید میباشد. شاید خورشید خانم چهار ساله، مادری که باردار است، و پدری که جز سرنوشت خانواده اش نمیتواند به چیز دیگری بیاندیشد، موقعیت مناسب را برای کامیونیتی فراهم کرده است که با کمک  به آنها به هم نزدیک تر شده و فردای بهتری را بسازیم.

حال که بازگشائی سفارت مسیر دیگری را به خود گرفته است شاید کنگره ایرانیان بتواند با توجه به این مورد و متمرکز کردن فعالیت های خود پیرامون حمایت های بشردوستانه، مابقی سال را به گونه ای دیگر بگذراند. شاید زمان آن رسیده که کمیته حقوق بشر کنگره ایرانیان فعالیت های خود را از سرگرفته و به موازات حمایت از مهدی و خانواده اش با مطرح کردن مورد سعید ملکپور که هشت سال در بند رژیم جمهوری اسلامی میباشد، رنگ و بوی دیگری به فعالیت های جمعی دهد. در نظر داشته باشیم که کمک به مهدی و خانواده اش به نحوی میتواند کمک به بوجود آوردن اتحاد و همبستگی در کامیونیتی و بیداری حس بشردوستانه در ما باشد. پس فرصت را غنیمت شمرده، با امضای پتیشن، اولین قدم را برداشته و اطلاع رسانی را در این زمینه آغاز کنیم. فعالیت های دیگری در حال تدارک میباشند که متعاقبن از طریق رسانه ها و سایت "همبستگی" اطلاع رسانی خواهد شد. در ضمن برای  دسترسی به پتیشن مهدی میتوان به صفحات فیسبوکی مراجعه نمود. با این امید که کنگره ایرانیان حمایت از پناهجویان را وظیفه خود دانسته، و در اطلاع رسانی از طریق شبکه ارتباطاتی خود همگام گردد.

www.hambastegi.ca  647-748-5991  
 Injured Workers 647-748-3302
[facebook/hambastegi.hemayat]
 [Let's talk ICC] 
[facebook/aiding people

اگر فکر میکنیم که کانادا مدینه فاضله میباشد سخت در خطا هستیم. تا آنجائیکه به ظواهر امر توجه میشود و عملن درگیر با مشکلات نشده ایم شاید اینطور بنماید. ولی آنهائیکه به دلایل مختلف در شرایطی قرار میگیرند که کارشان به سازمان های دولتی کشیده میشود میدانند که از چه صحبت میشود. مهم نیست اگر این سازمان، شهرداری، سیستم قضائی، و یا نهاد هائی باشند که وظیفه شان خدمت رسانی است. هدف مقایسه دو کشور، بخصوص مقایسه کانادا با ایران نیست، که در این حالت خاص تفاوت از زمین تا آسمان است. بلکه بیشتر قصد اشاره به فطرت انسانی است که زیر بنای ضوابط و روابط در جوامع میباشد.

از چندین ماه به انتخابات فدرال کانادا در سال 2015 دیگر صحبتی از دیپورت پناهجویان ایرانی در میان نبود. حتی در مواردی که پناهجوی ردی به مرحله دریافت بلیط هواپیما و تاریخ پروازش رسیده بود، پرونده اش به خاموشی سپرده شد. تا حدی که عده ای از پناهجویان از نامعلومی وضعیت خود و میان زمین و آسمان معلق بودن شکوه داشتند. مشخص است که اینچنین حالات نتیجه تصمیم گیری هائی سیاسی بوده، و نشان از برتری سیاست بر عدالت در این جامعه میباشد. کانسرواتیو ها زمانی که حکومت را در اختیار داشتند، با اتخاذ موضعی خصمانه علیه جمهوری اسلامی با دیپورت پناهجویان به کشوری که آنرا از نظر حقوق بشری فاجعه ای میخواندند، در تضاد میان گفتار و کردار قرار میگرفتند. از این رو با همت فعالان اجتماعی در حمایت از پناهجویان، و با اتکاء بر این نقیصه آشکار، از ژانویه 2012 تا به امروز هیچ بازگشت اجباری به ایران صورت نگرفته است. این به آن معنا نیست که پناهجویان از مراحل قانونی و سختی های مربوطه مبرا بوده باشند. متاسفانه شاهد بوده ایم که کم وبیش هر بیست و هفت نفری که از این طریق از دیپورتشان جلوگیری به عمل آمده است، با مخارج حقوقی سرسام آور، توهین و اهانت، زندان، ، دردسر های خانوادگی، و مسائل روحی و روانی روبرو شده اند. در حدی که آخرین آنها، مسعود حاجیوند، تا قبل از آزادی، 382 روز از زندگی خود را بیهوده در بازداشت اداره مهاجرت گذرانده است. چه بسا که اگر نتیجه انتخابات بگونه ای دیگر صورت میگرفت و کانسرواتیو ها به حکومت خود ادامه میدادند، مسعود هنوز خود را پشت میله ای زندان می یافت.

اوضاع تغییر کرده اند. قدرت در اختیار دولت لیبرال میباشد. دولتی که حداقل در ظواهر امر خود را حامی پناهجویان میداند. هزاران پناهجوی سوریه ای را پذیرفته و همچنان آغوش خود را برای این قبیل نامحرومان باز نگاه داشته است. ولی متاسفانه سخن از دیپورت مهدی یوسفیان، همسر، و خورشید، دختر چهار ساله آنها در میان میباشد. قرار است که آنها روز چهارشنبه زمانی که این نوشتار به زیر چاپ میرود به اداره مهاجرت واقع در 6900 ایرپورت رد مراجعه کنند. تمام پناهجویان، اقوام، دوستان و آشنایان آنها با این محل بخوبی آشنائی دارند. آنها میدانند که در این مکان خبر خوشی به پناهجو داده نمیشود. بلکه در این مرحله است که از پناهجو میخواهند خود را برای بازگشت اجباری آماده کرده، و یا اینکه بلیط و تاریخ پرواز را به دست او میدهند. بیچاره پناهجوئی که از سر بی اطلاعی و یا از ترس و وحشت، احساسات واقعی خود را بروز دهد. در اینصورت افسر اداره مهاجرت بنا بر ضوابط و قوانین او را "فلایت ریسک" به معنی آنکسی که از بازگشت ترس داشته و امکانش میباشد که در روز موعود در فرودگاه حاضر نشود شناخته، و بازداشت او را تا زمان پرواز الزامی میداند.

شهروند - مرگ پناهجویان در سکوت دولت های اروپائی - عباس شکری

لینک پتیشن مهدی