June 02, 2016
با تشکر از ایران استار و شهرما  

"گفت و شنید" (26)

هفته گذشته با در دسترس عموم قرار گرفتن فیلم های جلسه اخیر "گفت و شنید"، جار و جنجال هائی در سوشیال مدیا بوجود میاید. شاید در ظاهر به نظر کوچک و سطحی بنمایند ولی نشانگر بعضی از مشکلات اجتماعی ما میباشند که ریشه های عمیق فرهنگی دارند. طبق روال همیشگی، "همبستگی" از گردهمائی اخیر فیلمبرداری کامل نموده که به تدریج و در بخش های مختلف در معرض دید همگان قرار میدهد. اولین بخش مربوط به سخنرانی سی و چند دقیقه ای یکی از بنیان گذاران آن نهاد و یکی از اعضای مستعفی هییت مدیره کنگره در سال 2012 میباشد. با به نمایش گذاشتن آن، مجری جلسه اخیر (محمد سلیمانی) که او نیز یکی دیگر از برگزارکنندگان میباشد، به تیتر انتخاب شده (محاکمه کاوه شهروز) برای آن بخش به اعتراض برمیخیزد. تا جائی پیش میرود که بدون مشورت با دیگر شرکت کنندگان، دستور عدم نمایش مابقی فیلم ها را صادر میکند. بالاخره با تاخیر، خود سخنران (نیاز سلیمی)  تقاضا مینماید که آن بخش که در رابطه با تاریخچه کنگره میبود، حذف شده و مابقی سخنانش به نمایش گذاشته نشوند. از دیگر شرکت کنندگان تقاضا میشود که اگر آنها نیز تمایلی به پخش سخنان خود نداشته، اعلام نمایند. سخنران بعدی (شعله خلیلی) که ایشان هم یکی از اعضای مستعفی هییت مدیره در سال 2012 میباشد، صبر نموده و بعد از پخش سخنانش بدون توضیح مشخصی تقاضای حذف آنرامینماید. جالب توجه و تعجب آنکه اولن این جلسه برای اولین بار توسط خود برگزارکنندگان (سعید سلطانپور) بصورت کامل ضبط شده است. در ثانی اکثر سخنان شرکت کنندگان به غیر از این دو نفر به نمایش گذاشته میشوند. با اینکه تا به امروز توسط افراد مختلف (کاووس صوفی - مهدی شمس) این نکته به ایشان تذکر داده شده است، بخش های مربوط به سخنان این دو تن هنوز از طرف ایشان در دسترس عموم قرار نگرفته اند.

آیا واقعن عنوان سه حرفی میتواند ارزش و اعتبار سخنرانی سی و سه دقیقه ای را که به نحوی شرح تاریخچه کنگره ایرانیان در سال های اولیه میباشد از بین ببرد؟ یا اینکه همین سه حرف کافیست که از قصه پردازی برای توجیه و تاریخ سازی دوره ای که مسبب بسیاری از مشکلات امروز میباشد، پرده برداری نماید. و یا اینکه توجیه و سرپوش نه تنها  کار ساز نبوده بلکه نمایانگر ضعف های بیشتری شده که میبایست به هر بهانه ای حذف گردند.

زمانی که این گونه رفتار ها و اشتباهات از کسانی سر میزند که سابقه طولانی در فعالیت های اجتماعی داشته، و در محیطی صورت میگیرد که عنوان و هدف اصلی اش گفت و شنود میباشد، تازه به و خامت و عمق مشکلات پی میبریم. جای تعجبی نباید باقی بماند که چرا کنگره ایرانیان بعد از هشت سال فعالیت در چنین وضعیتی قرار دارد. خطای بزرگی را مرتکب خواهیم شد اگر قبل از آنکه به این موضوعات پایه ای پرداخته و راه حلی برای آنها پیدا کنیم، رویای اتحاد و همبستگی اکثریت ایرانیان کانادا را در سر بپرورانیم. باید اعتراف کنیم که آمادگی جهت راه اندازی نهاد های وسیع را نداریم. باید در فکر ساختار های کوچکتری باشیم که قدرت آنها در رابطه با آمادگی، نحوه تفکر، و میزان مشارکت افراد باشد. تا زمانی که در نهادی به این کوچکی که تعداد شرکت کنندگان ماهانه آن از تعداد انگشتان دو دست بیشتر نمیگردد، چنین مواردی دیده شوند، دیگر چه انتظاری میتوانیم از نهادی همچو کنگره ایرانیان، که میخواهد سخنگوی صد ها هزار ایرانی باشد، داشته باشیم.

نامعقول و ساده لوحانه خواهد بود اگر بر سطحی چنین شکننده، بخواهیم بنائی تنومند استوار نمائیم. چه بهتر که در درجه اول شهامت اعتراف به ضعف های خود را پیدا کرده و بعد از آن به رفع آنها بشتابیم. قبل از آنکه به فکر ساختن باشیم به تخریب ویرانه ای بپردازیم که همچو وهم و خیال ما را به مدت هشت سال اسیر خود نموده است.

ویدئو های "گفت و شنید" (26) {همبستگی}

قسمت اول - نیاز سلیمی ( حذف) قسمت دوم - شعله خلیلی (حذف)
قسمت سوم - ( مجتبی ادیب راد - حسن گلسفیدی)
قسمت چهارم - ( مهدی شمس) قسمت پنجم - (گفتگوی جمعی - سعید سلطانپور) قسمت ششم -( گفتگوی جمعی)

(راه حل)

محمد سلیمانی    نیاز سلیمی    شعله خلیلی       محمد سلیمانی   مهدی شمس
سعید سلطانپور  -  حسن گلسفیدی -  

اکثر مهاجرین برای زندگی بهتر به کانادا پناه میاورند، از جمله ما ایرانیان. مهم نیست که به دنبال چه میگردیم، آنچه مسلم است در آخر، اکثر ما مبدل به مهره های سیستمی میگردیم که در ظاهری دموکراتیک به ادامه بهره گیری بشر از بشر ادامه میدهد. در کانادا نیز هر روز فاصله میان پائین ترین و بالاترین اقشار فزونی پیدا میکند. آنچه در این جامعه قابل تعمق است، اینست که قشر پائین را همیشه آدم های آموزش ندیده تشکیل نمیدهند. بحران های جهانی جا به جائی انسان ها را چه به شکل مهاجرت دائمی، فصلی و یا پناهجوئی به حد بی سابقه ای باعث گردیده اند. کانادا یکی از آن کشور هائی میباشد که نه تنها در پذیرش، بلکه در گسترش این پدیده نیز نقش موثری را بازی میکند. ایران نیز بعد از انقلاب مبدل به کشوری گشته، که از طرفی تعداد بسیاری از ساکنین کشور های مجاور را به عنوان پناهجو پذیرفته، و بسیاری از شهروندان خود را به عنوان مهاجر هر ساله از دست میدهد.

پاسبان، عمله و یا بنا در کانادا در گوش ما بصورت دیگری شنیده و در ذهن ما به نحو دیگری دیده میشوند. از نظر شخصیت اجتماعی و در آمد، فرق فاحشی میان این افراد در دو جامعه ایران و کانادا وجود دارد. شاید از نظر مادیات و احترام اجتماعی در کانادا اکثر مهاجرین از مقام بالاتری بهره میگیرند، ولی از نظر شخصی و احساس درونی، اکثر ما حتی اگر اعتماد به نفس خود را از دست نداده باشیم، بی شک مبدل به یک شهروند برابر و مسئول نگشته ایم. به راحتی در عمل پذیرفته ایم که این فقط نیروی کاری ما میباشد که مورد توجه نظام بوده و این اشکالی برای ما بوجود نمیاورد. یک بیگانه باقی مانده و مانند یک بیگانه رفتار میکنیم.

شب بیداری در حمایت از کارگران صدمه دیده

سه شنبه شب، مریم ناظمی برای دهمین سال در حمایت از کارگران صدمه دیده در مراسم شب بیداری که هر ساله در آخرین شب ماه می در مقابل پارلمان انتاریو اجرا میگردد شرکت نمود. مریم همان کاندیدای انتخابات اخیر کنگره ایرانیان است که شب آخر انصراف خود را اعلام کرد. مریم که خود یک صدمه دیده در محیط کار میباشد بعد از گذران دوره ائی بسیار درد آور در اثر حادثه، مبدل به مبارزی سر سخت میگردد. همانطور که خود اعلام میدارد گریز از سختی ها نیست که در تصمیم گیری های او تاثیر گذار میباشند. بلکه او به دنبال آنست که به بهترین وجهی به دیگران بخصوص کارگران کمک نماید. شاید حضور مریم در هییت مدیره به او قدرت اجرائی بیشتری میداد ولی بی شک او را درگیر موضوعاتی میکرد که رابطه ای با اهداف او نمیداشتند.  مریم با شرکت در مناظرات کاندیدا ها و آشنائی با مشکلات درونی کنگره خیلی زود متوجه میگردد که شرایط هنوز آنطور مهیا نگردیده که نیرو ها در جهت اهداف اصلی منسجم گردند. مریم ادامه و میزان فعالیت های خود را در رابطه با بوجود آوردن آگاهی کارگران کامیونیتی نسبت به حقوق خود، حمایت از کارگران صدمه دیده ایرانی، مرتبط نمودن کامیونیتی با جامعه بزرگتر را، مشروط به میزان همکاری هییت مدیره و مشارکت افراد کامیونیتی گذاشته است. او به اهمیت موضوع واقف بوده ولی محدود بودن توانائی های جسمی و معنوی و تعهدات خانوادگی خود را نیز در نظر دارد. قابل ذکر و خوشحالیست که در مراسم امسال تعداد ایرانیان حاضر نسبت به سالهای گذشته قابل توجه مینمود. بیژن احمدی، ریاست و تایاز فخری عضوی از هییت مدیره کنگره، نیلوفر افشار، شهرام تابع محمدی، کاووس صوفی، مهدی شمس، و افراد خانواده مریم، بیژن، نیکی و رایان در این مراسم حضور داشتند.

مصاحبه سی تی وی با مریم ناظمی (ویدئو)

شب بیداری فتو گالری

* از افراد (قرمز) در رسانه های چاپی نام برده نشده است.