|
. حضور چشمگیر و بیش از انتظار کاندیدا های
ایرانی، نشان از تحولی میباشد که در اثر فعالیتهای تک تک
افراد جامعه در سی و چند سال گذشته انجام گرفته است. چه
خوب بود که این تحول انفجاری حضور کاندیدا ها در صحنه
انتخابات را میتوانستیم به طور موازات در افراد جامعه، به
صورت شورو شوق از برای همکاری، حمایت و شرکت در انتخابات،
مشاهده میکردیم. چه خوب بود آنهائیکه که تا به امروز همیشه
با منفی نگری و کارشکنی باعث تفرقه و سدی در راه پیشرفت و
اتحاد در جامعه بوده اند، به خود می آمدند و تغییری در
نگرش خود به وجود میاوردند.
شک و شبهه ای نیست که اگر جامعه ما به رشد
لازم رسیده باشد، با همفکری و هماهنگی عملی میتواند اینبار
چند نماینده در اتاوا داشته باشد. در غیر اینصورت حضور
کاندیدا ها، فعالیت های انتخاباتی و تغییر و تحولاتی که در
این چند ماهه انجام خواهد گرفت، تجربه ای ارزنده و کمکی
بزرگ در رشد سیاسی و اجتماعی جامعه خواهد بود.
لازم است که کاندیدا ها هرچه زود تر پی
ببرند که همکاری و داشتن یک استراتژی مشترک، بهتر از رقابت
میتواند به آنها کمک نموده، تا جامعه را علاقمند به شرکت
در این فعالعیت جمعی نماید. متاسفانه این را باید بدانند و
بدانیم که تا به حال نتوانسته ایم که جامعه خود را آنچنان
سازماندهی کنیم که در اینچنین شرایط از آن بهره برداری
شود. در نتیجه بار و مسئولیت جایگزینی این کمبود اینبار به
عهده کاندیدا ها میباشد. خوشبختانه تعداد شان آنچنان بالا
میباشد که با کمی همبستگی، مدیریت، هوشیاری و ابتکار عمل
بتوانند کارهائی را انجام دهند که به تنهائی امکانش نمی
بود.
جالب توجه میباشد که گروهی که هسته مرکزی
اش هر گونه امیدی را نسبت به وجود آوردن اتحاد در جامعه از
دست داده ، و تا جائی پیش میرود که علنن اعلام میدارد
داشتن اتحاد در کامیونیتی لازم نمی باشد، یگ گردهمائی تحت
عنوان " آیا به صرف ایرانی
بودن باید به کاندیدا های ایرانی رای داد؟" برنامه ریزی
کرده است. این پنجمین جلسه از گردهمائی های "گفت و شنود" و
دومین جلسه ای میباشد که به صورت عمومی در تاریخ
جمعه 17 ژانویه 2014 - ساعت 6 الی 9
بعدازظهر - اتاق شماره 2 - نورت یورک سیویک سنتر 5100
خیابان
Yonge
برقرار خواهد
شد. "همبستگی و حمایت" از این فرصت استفاده نموده و از
تمام کاندیدا ها، رسانه ها، فعالان اجتماعی و بزرگان قوم
دعوت به عمل آورده است تا در این گفت و شنود شرکت نمایند.
هدف از این گردهمائی به هیچ عنوان قانع کردن طرف مقابل از
برای تغییر باور ها نمیباشد، بلکه هدف آن بوجود آوردن
محیطی از برای گفت و شنود و شناخت افکار یکدیگر ورفع سوء
تفاهمات میباشد.
از تمام افراد جامعه، بخصوص آنهائیکه که بر
این باورند که ایرانی بودن کاندیدا ها نمیتواند دلیلی
الزامی از برای رای دادن به آنها باشد، دعوت میشود که در
این گردهمائی شرکت کنند. شاید با شنیدن دلایل و درد دلهای
این افراد، ما که اتحاد را پایه اصلی هر گونه حرکت جمعی می
بینیم، بتوانیم در برنامه ریزی های آینده مان آنها را در
نظر داشته باشیم. |
جواب این سئوال برای "همبستگی و حمایت"
آنچنان بدیهی مینماید، که با شنیدن آن توجه اش بیشتر معطوف
به سئوال کننده و هدفی را که به دنبالش میباشد میگردد تا
به خود سئوال. اینطور به نظر میرسد آنهائیکه یا از روی غرض
و یا از برای توجیه سکون و بی تفاوتی خود نسبت به انتخابات
که یک امر مهم و یک وظیفه شهروندی میباشد، متوصل به
اینگونه بهانه ها میگردند. تا به حال دیده نشده که یکی از
این افراد، در گردهمائی های کاندیداهای غیر ایرانی شرکت
کرده، از آنها حمایت و یا از برای شناساندن آنها در
کامیونیتی ایرانی اقدامی کرده باشد.
اولین بار این سئوال را محمد تاجدولتی به
زبانی دیگر، در گردهمائی دوم کنگره که در ماه دسامبر
برقرار شد عنوان نمود. جای هیچگونه شک و تردیدی نیست که
مطرح کردن این سئوال از طرف ایشان، جنبه های دیگری غیر از
موارد ذکر شده را در خود دارد. شاید ایشان با مطرح کردن
این سئوال، همچو ما تمایل داشته و دارد که از زبان کاندیدا
ها بشنود، که آنها در خود چه دیده اند که خود را برای این
سمت حساس و مهم لایق و شایسته دانسته و انتظار حمایت
کامیونیتی را دارند.
با در نظر گرفتن جامعه دویست هزار نفری
ایرانی در کانادا بدون داشتن یک نماینده در اتاوا، بدیهی
مینماید که دموکراسی، آزادی و حقوق بشر در این کشور هر
چقدر هم که رشد کرده باشد، نقیصه های بزرگی را در خود
دارد. این نقصان را کم و بیش میتوان در کامیونیتی های دیگر
نیز مشاهده نمود. انداختن گناه و مسئولیت آن به گردن افراد
کامیونیتی به دلیل عدم تمایل و یا کم کاری ، جز سرپوش
گذاشتن بر سیاست استعمار گرایانه مسلط بر جامعه چیز دیگری
نخواهد بود. طبقه حاکمه متشکل از هر حزبی که باشد،
بازمانده فکری همان استعمارگران سابق میباشد که این بار با
جلب و جذب نیروی های جوان، فعال و آموزش دیده کشور هائی که
در شرایط بحرانی قرار گرفته اند، به سیاست های
استعمارگرانه خود ادامه میدهند.
بوجود آوردن تغییرات در این ساختار حکومتی
جز راه یافتن در آن راه دیگری وجود ندارد. هر کامیونیتی را
میتوان به عنوان یک حزب نیرومند که به صورت طبیعی وجود
دارد در نظر گرفت. اگر جامعه ما به این امر مسلم و مهم پی
ببرد، با داشتن 150.000 ایرانی ساکن در تورنتو، میتوانیم
به راحتی جای خالی خود را در صحنه سیاست کانادا پر کنیم.
در ساختار کنونی و خاص کشوری که در آن زندگی میکنیم که
متشکل از قومیت های مختلف میباشد، اگر تمام کامیونیتی ها
به این اصل مهم پی برند، میتوانیم کانادائی بسازیم که به
جای آلوده کردن خود در سیاست بازی های جهانی، پیشبرنده
دموکراسی و مدافع حقوق بشر در دنیا همچو گذشته باقی بماند
از آن نظر که هر ساله بیش ازسیصد هزار
مهاجر به جمعیت کانادا اضافه میشود، و اینکه تنوع گرائی
قومی و فرهنگی (دایورسیتی و مولتی کالچریسم) از اصول
برگزیده و تشکیل دهنده این جامعه میباشد، باور بر وجود یک
فرهنگ خاص کانادائی وهم و خیالی بیش نمیباشد. بخصوص دوره
ای از تاریخ را میگذارنیم که ناسیونالیسم معنی خود را از
دست داده، و مرز ها در حال از بین رفتن میباشند. در نتیجه
نمیتوان نگرش و فعالیت در ساختن یک کامیونیتی متحد با
هدفهای مشترک را خطری بر وحدت و یگانگی کشور دانست و یا
قلمداد نمود. |
