August 04, 2016
با تشکر از ایران استار و شهرما  

 متاسفانه به عکس، عدم تمایل و مشارکت کامیونیتی، کمکاری و اهمیت ندادن هییت مدیره های این دوره به این مورد از همان روز های اول این نهاد را در سراشیبی قرار داده است. بر همه آشکار است که خشت اول چو نهاد معمار کج، مسلمن این نهاد به جائی بهتر از آنی که امروز میباشد نخواهد رسید. رسانه ها نیز در این دوران رغبتی از خود نسبت به این نهاد نشان نمیدهند. جز معدود مقاله هائی از فرح طاهری و آرش عزیزی در شهروند و یا وبلاگ ایشان، و اطلاعیه هائی در سلام تورنتو از این نهاد در رسانه ها خبری نیست. از نیاز سلیمی، محمد تاجدولتی، محسن تقوی و نسرین جوانفر، هر کدام یک مقاله در اولین سایت کنگره دیده میشود. این سایت که به نظر میاید بسیار ناقص و مختصر بوده در سال 2012 بدون آنکه اطلاعات آن نگاهداری شوند توسط کاوه شهروز، نایب رئیس هییت مدیره وقت حذف میگردد. "همبستگی"  سعی دارد که در آینده نزدیک با جمع آوری اطلاعات این سایت را بازسازی نماید.

بار ها میشنویم که ما ایرانیان در فعالیت های اجتماعی بسیار ضعیف بوده و نمیتوانیم بصورت جمعی همکاری کنیم. ولی کمتر سعی نموده ایم ریشه یابی کرده، دلایل آنرا پیدا و راه حل هائی برای آنها ارائه دهیم. آنچه مشخص است در تمام دوره ها از زمان تاسیس تا به امروز شفافیت که باعث بوجود آمدن اعتبار و اعتماد میباشد در کنگره ایرانیان دیده نشده است. خواه ناخواه بدون اعتماد مشارکت جمعی بوجود نمی آید. در دوره چهار ساله اول میباشد که بزرگترین خیانت و لطمه به این نهاد وارد میشود. آنچنان تصویر منفی از آن در اذهان عمومی بوجود میاید که تغییر آن تا به امروز ناممکن بوده است. بخصوص که وابستگی به یک جناح خاص که مورد تائید و احترام کامیونیتی نبوده بر سیاهی این تصویر افزوده است. با همه این اوصاف بعضی از این مهره های سوخته که  تاریخ مصرفشان به پایان رسیده است باز جسارت میکنند تا با تحت نفوذ قرار دادن نسل جدید آنها را از مسیر خود منحرف نمایند.

کمکاری یکی دیگر از معضلات کارهای جمعی میباشد. وای به روزی که عنان در اختیار کسانی قرار گیرد که حضورشان در صحنه فقط برای کسب اعتبار و جنبه های نمایشی داشته باشد. شاهد بوده ایم که بعضی از همین افرادی که هییت مدیره های این دوره را تشکیل میدادند در بسیاری از موارد بدون آنکه به تاثیرات مخرب اعمال خود واقف بوده و یا اینکه اهمیتی به آن دهند، خود را در جریان فعالیت ها قرار داده، بهره گیری های لازم را انجام داده و از مهلکه میگریزند. این افراد و بعضی از حامیان آنها که در جلسه "گفت و شنید" 26 حضور داشته اند، در مقابل دوربین ضمن محکوم کردن هییت مدیره های دوره های بعد، بی پروا کنگره را همچو آب باریکه ای میخوانند که قرار نبوده در دوره صدارت آنها کار خاصی را انجام دهد. این ویدئو ها در سایت "همبستگی" در دسترس همگان قرار دارد و دیدن آنها را به همه علاقمندان شناخت بهتر فعالان اجتماعی کامیونیتی توصیه مینمائیم. همین افراد که دیروز امیدی در این نهاد نمیدیدند، امروز دوباره در صف اول پیدایشان شده، یقه های خود را چاک میدهند، رگ های گردنشان بیرون میزند و از حامیان پرو پا قرص این نهاد میگردند. انگاری میخواهند بار دیگر بلائی را در که در دوره دوم، که در مقاله بعدی به شرح آن خواهیم پرداخت، و چه بسا وخیم تر از آنرا بر این نهاد وارد نمایند.

www.hambastegi.ca  647-748-5991   Injured Workers 647-748-3302

[facebook/hambastegi.hemayat]         [facebook/ICC Election 2014]

 [Let's talk ICC]              [facebook/aiding people] 

شاید لازم باشد که با توضیحی این مقاله را آغاز کنیم. هدف آن داریم که از طریق این سری مقالات تحت عنوان "بنیاد خاندان احمدی"،  هم از طرفی به تاریخچه کنگره بپردازیم و از طرفی هم مشکلات آن زمان را با مشکلات امروز مقایسه کنیم. در بخش اول به شرح نقشه راه و در بخش دوم به مرحله آغازین و تهیه اساسنامه پرداختیم. برای دسترسی به این مقالات میتوان به سایت نشریات و یا به سایت "همبستگی" مراجعه نمود. لازم به تذکر است که در نسخه دیجیتالی این سری مقالات، از امکانات آنلاین بهره گرفته، عکس و اطلاعات بیشتری به مشارکت گذاشته شده، و از طریق لینک های متعدد میتوان به منابع مختلف دسترسی داشت. در این بخش قصد داریم که  تحت عنوان دوره اول، بصورت اجمالی به فعالیت های چهار سال اول کنگره ایرانیان بپردازیم. میدانیم که هییت مدیره ها برای یک دوره دو ساله از طریق انتخابات تشکیل میگردند. از آن نظر که در چهار سال اول، اعضای هییت مدیره اکثرن به یک جناح فکری مشترک تعلق داشته، یا اینکه اکثر آنها در هر چهار سال درهییت مدیره سمتی داشته اند، و وجه تشابهات دیگری هم وجود داشته، این مرحله را دوره اول نامیده ایم.

متاسفانه اطلاعات زیادی از این دوره در اختیار نیست. با اینکه بار ها از هییت مدیره های مختلف تقاضا نموده ایم که صورت جلسات را در جهت تکمیل اطلاعات در اختیار ما بگذارند، و یا اینکه حداقل لیست مدارک موجود را اعلام نمایند، هیچکدام از آنها تا به امروز به این خواسته توجهی نکرده اند. از این رو اطلاعات این دوره کامل و بی نقص نمیباشد و از کلیه خوانندگان تقاضا داریم در صورت خطا ما را مطلع ساخته و اگر اطلاعاتی در اختیار دارند آنها را با ما به مشارکت بگذارند.

در اولین انتخابات سال 2008 طبق ضوابط اساسنامه وقت یازده نفر به هییت مدیره میپوندند. البته در انتخابات دو ساله بعدی این تعداد تغییر کرده و به نه نفر تنزل پیدا میکند. فیروزه بهرامی، لادن شهروز، علیداد مافی نظام، سعید حریری (ریاست)، منوهر میثاقی (یکی از بانیان و تهیه کنندگان اساسنامه کنگره)، شعله خلیلی، مهرداد لقمانی، محمد تاجدولتی، بهنام اصفهانی زاده، احسان میردامادی، و سعید بدیعی منتخبین این دوره میباشند. فیروزه بهرامی، لادن شهروز، سعید حریری، منوهر میثاقی، مهرداد لقمانی و سعید بدیعی در سال اول به فعالیت های خود خاتمه میدهند. در سال دوم بهنام اصفهانی زاده (ریاست) شعله خلیلی، علیداد مافی نظام، محمد تاجدولتی، احسان میردامادی به فعالیت خود ادامه داده و سه تن دیگر، وحید جابر انصاری، مهرداد خلیلی، علی کجباف و نیاز سلیمی به آنها میپیوندند. اکثر این افراد تا سال 2011 در هییت مدیره کنگره ایرانیان باقی مانده و به فعالیت خود ادامه میدهند. مشخص است که از همان ابتدا مشارکت جمعی کامیونیتی ایرانی بسیار پائین بوده است. تا حدی که در سال 2011 به علت عدم رسیدن به حد نصاب، مجمع عمومی سالیانه تشکیل نمیگردد. قابل ذکر است که شعله خلیلی در پنج سال اول، نیاز سلیمی و مهرداد خلیلی در چهار سال بعدی عضوی از هییت مدیره بوده اند. این سه نفر به اتفاق در سال 2012  معترضانه از هییت مدیره کناره گیری کرده و نهادی دیگری را به نام Iranian Canadian Community Council  = ICCC تاسیس مینمایند که به نظر نمی آید فعالیتی انجام داده باشد. سایت به جا مانده www.ircan.com  میتواند معیاری برای نمایش میزان فعالیت های این گروه چه در هییت مدیره کنگره و چه بعد از آن باشد.

باید پذیرفت که نهاد ها نیز مانند ما انسان ها سال های اول موجودیت شان از اهمیت بالائی برخوردار میباشند. این مرحله زمانی میباشد که مسیر فعالیت ها و آینده یک نهاد شکل میگیرند. مسلمن اگر در سال های اولیه که شرایط به مراتب مناسب تر بوده و شور و شوق بیشتری در افراد وجود داشته، با رعایت شفافیت و بهره گیری از اعتماد هنوز از دست نرفته این نهاد در صحنه  فعالیت ها حضور مداوم میداشت، سال های بعد نیز مطمئنن به همان نحو ادامه پیدا میکرد.