March 31, 2016
با تشکر از ایران استار و شهرما  

دلایل آنهم بسیار مشخص میباشند. کمتر به کاردانی و آمادگی افراد برای چنین فعالیت هائی توجه کرده و بیشتر اهداف سیاسی، و روابط  را در نظر داشته ایم. و یا اینکه در اثر بی اطلاعی و بی تفاوتی برایمان فرقی نداشته است که چه کسی به هییت مدیره راه یابد. با رای دادن نیز کار را پایان یافته انگاشته و تا سال بعد از کنگره روی برگردانده و فراموشش میکنیم.

گلایه و توقع از اعضاء بیهوده میباشد. این وظیفه هییت مدیره و فعالان اجتماعی میباشد تا شرایط را چنان مهیا سازند که با تمام این کاستی ها، افرادی به هییت مدیره راه یابند که دلسوز کامیونیتی می باشند. بوجود آوردن صفحات گفتگو در سوشیال مدیا، مناظره کاندیدا ها، ارائه برنامه، تغییراتی میباشند که در سال های اخیر به بهبودی انتخابات کمک کرده اند. مطرح کردن مشکلات اساسی، نکاتی که میتوانند موانعی برای همکاری و همفکری اعضای هییت مدیره گردند، و خواسته های اعضاء قبل از انتخابات میتوانند، نو آوری مثبت دیگری باشند. با این عمل نه تنها کاندیدا ها با اطلاعات بیشتری میتوانند جهت شرکت در انتخابات تصمیم گیری نموده، بلکه رای دهندگان نیز بعد از انتخابات متعجب و سرخورده نخواهند شد. بطور مثال آنچه که امروز بیشتر از همه مطرح است موضوع رایزنی سیاسی در رابطه با بازگشائی سفارت و رفع تحریم ها میباشد. بی شک این موضوع هر چقدر هم پر اهمیت باشد مطرح کردن آن به عنوان یکی از فعالیت های کنگره باعث بروز مشکلات فراوان، و تفرقه در کامیونیتی خواهد بود. متاسفانه شاهد هستیم که روابط عمومی با بیانه خود در سایت کنگره، انتشار مکرر آن در رسانه ها، پخش ویدئو هائی از برگرفته گفتار موسسین کنگره، آنجائی که به رایزنی اشاره مینمایند، کمپینی را در جهت پیشبرد این گرایش آغاز نموده است. در چنین شرایطی به نظر لازم میاید که رای دهندگان برای خود، و کاندیدا ها برای همگان روشن سازند که آیا به نظر آنها رایزنی در رابطه با بازگشائی سفارت و رفع تحریم ها مغایر با اساسنامه نیست؟ و آیا کنگره در رابطه با این دو مورد میبایست مداخله کند؟ مسلمن مطرح کردن این موضوع در این زمان و این مرحله میتواند در جهت رفع ابهامات کمک نماید، بر تصمیم گیری کاندیدا ها در مشارکت، و بر رای دادن اعضاء موثر باشد. این امر باعث خواهد شد که مجبور نباشیم تجربه سال گذشته را در سال آینده دوباره تکرار کرده، و به ناگاه شاهد آشکار شدن اهداف سیاسی نهفته تنی چند از اعضای هییت مدیره گردیم.

چه خوب است که اعضاء و یا به گونه ای رای دهندگان آتی از هم اکنون به نحوه عمل کاندیداها در شفاف بودن در معرفی خود، ارائه نظرات، اهداف، برنامه ها، مشارکت در مناظره های حضوری و در گفتگو ها در سوشیال مدیا،  توجه کرده و برای آنها ارزش قائل شوند. اعضا پایه های اصلی هر سازمانی میباشند. با واقف بودن از عدم توجه و حضور آنها در صحنه، وظیفه آنهائی که میخواهند مسئولیت های اجرائی را عهده دار شوند بیشتر میگردد. هر چقدر بی تفاوتی اعضاء بیشتر میباشد به همان میزان هییت مدیره، کاندیداهای انتخاباتی و فعالان اجتماعی میبایست بیشتر فعالیت نمایند. خاموشی، بی توجهی و بی اعتنائی اعضا را نباید در جهت پنهان کاری و کمکاری خود غنیمت شمرد.

باید در نظر داشت که اعضای هییت مدیره، کاندیدا ها، آنهائیکه در فعالیت ها حضور داشته، و یا آنهائیکه به عمد و یا به سهو کنارگیری کرده اند، حتی آنهائیکه به عضویت کنگره در نیامده اند، در سازندگی و یا تخریب این نهاد و کامیونیتی، هر کدام به نسبت نقشی که به عهده گرفته اند، سهیم میباشند. خواسته و ناخواسته هر کدام به سهم خود از نتایج آن بهره گرفته و یا عواقب آنرا خواهیم پرداخت. چه بهتر که هر کدام در هر جایگاهی که قرار گرفته ایم آگاهانه تر به جریانات و نقش خود در آنها بنگریم. 

Facebook/hambastegi.hemayat
Facebook/ICC Forum

ویدئو های "گفت وشنود" 22 در رابطه با بازبینی اساسنامه

ویدئو مشکل چیست؟ راه حل کدام؟

در هفته ای که گذشت دادگاه حکم برائت ژیان قمیشی را در رابطه با چهار مورد اتهام صادر مینماید. ولی در خارج از دادگاه عده ائی معترض که اکثر آنها را زن ها تشکیل میدادند در انتظار بودند تا نه تنها مخالفت خود را با حکم دادگاه ابراز داشته، بلکه اعلام دارند که از روز اول در دادگاه آنها محکومیت ژیان به اثبات رسیده و امروز آنها انتظار داشتند که دادگاه اجرای حکم را آغاز کند. غیر از عدالتی را که دادگاه و قوانین تعیین میکنند، عدالتی را که جامعه از طریق افکار عمومی به دنبال آنست، و عدالتی که هر کدام از ما در ذهن خود میپرورانیم، آیا عدالت واقعی هم وجود دارد؟ آیا اگر ژیان فردی سرشناس نبود و یا اینکه قدرت مالی برای دفاع از خود را نداشت این واقعه به این صورت آغاز و پایان می یافت؟ آیا اگر رسانه ها این چنین عمل نمی کردند، چنین واکنش هائی در جامعه دیده میشد؟ به عنوان یک شهروند، ایستادگی در مقابل منحرف کردن افکار عمومی از طریق رسانه ها، و به عنوان یک ایرانی، حمایت از یک ایرانی دیگر، خارج از عملی که صورت گرفته و قوانین میبایست در باره آنها تصمیم بگیرند، آیا هردو از وظایف ما نباید باشند؟ احساس همدردی زنها نسبت به شاکیان که همگی زن میباشند ستودنیست. بی تفاوتی ما ایرانیان قابل تعمق!

لازم نیست که خلافی صورت گرفته باشد تا خود را در مقابل بی عدالتی های جامعه بیابیم. ما مهاجرین جبری و یا اختیاری در موقعیتی خاصی قرار داریم. مهاجرت خود به خود بی عدالتی بوجود می آورد. این بی عدالتی زمانی که در نظامی صورت میگیرد که یکی از اهدافش تبعیض و بهره گیری از مهاجرین است، ابعاد وسیعتری به خود میگیرد. در چنین شرایطی آگاهی جمعی، و همیاری میتوانند از بی عدالتی ها کاسته و شرایط نامطلوب را  به محرکی برای تغییر نظام مبدل سازد. این عمل خود بخود صورت نمیگیرد، بلکه به عکس اگر به خود آمدنی در پیش نباشد، سرانجامش از خود بیگانگی خواهد بود.

زمانی که به اهداف مندرج در اساسنامه کنونی کنگره ایرانیان مینگریم، و یا به فعالیت های براندازان دیروز و رایزنان امروز توجه میکنیم، و یا به دغدغه های بازنگران اساسنامه گوش میدهیم، کمتر اثری از بوجود آوردن آگاهی جمعی، بیدار کردن حس تعلق، و یا رفع بی عدالتی ها می بینیم. بی شک آنچه را که در مجموع عنوان میکنند در بوجود آمدن آگاهی و حس تعلق بی تاثیر نخواهند بود، ولی مشخص است که هدف اصلی نبوده اند. در پرسشنامه ای که در رابطه با بازنگری اساسنامه تهیه شده است، می بینیم که فقط  به نکات فنی توجه شده است. از ده سئوال مطرحه، پنج سئوال آن در رابطه با نحوه عملکرد هییت مدیره، سه سئوال در رابطه با انتخابات و مجمع عمومی، و دو سئوال نیز در رابطه با کمک های مالی میباشند. آنچه از آن اثری دیده نمیشود حقوق اعضاء در مقابل هییت مدیره، بخصوص حق مشارکت و مداخله در تصمیم گیری ها میباشد. در چنین شرایطی چگونه میتوان از اعضاء انتظار مشارکت داشت؟ بدون مشارکت آنها چگونه میتوان هییت مدیره ها را جوابگو ساخت؟ بدون هییت مدیره ای مسئول و جوابگو جای تعجبی نخواهد بود که روزی براندازی حاصل تعبیر و تفسیر اساسنامه در آید و روزی دیگر رایزنی.

در واقع اعضاء نقش اصلی در انتخابات را بازی میکنند. آنها هستند که با رای خود خط مشی کنگره را مشخص مینمایند. ولی باید بپذیریم که تا امروز عملن در انتخاب خود به خطا رفته ایم.