November 26,  2015
با تشکر از ایران استار و شهرما  

از زمان تاسیس تا به امروز فعالیت های اساسی و چشم گیری در کنگره صورت نگرفته است. از این رو کوچکترین حرکت به نظر پر اهمیت و  بزرگ مینماید. هییت مدیره کنونی نیز از این موضوع بهره گرفته و مادام خود را با هییت مدیره های سال های گذشته مقایسه میکند.  

اگر بخواهیم که واقعن در کنگره تغییری بوجود آید، شاید لازم باشد در نحوه نگرش خود به آن تغییراتی بوجود بیاوریم. بیائیم  کنگره را همچوهییت دولتی بپنداریم. از هر کاندیدا بخواهیم از علاقه، تجربه، و تخصص خود بهره گرفته و در یک زمینه خاص، در مسیر اهداف کنگره برنامه ای را تهیه و اعلام نماید. بعد از انتخاب شدن، هر کدام از آنها همچو وزیری مستقل در محدوده خود به اجرای آن برنامه بکوشد. اعضاء نیز هنگام رای دادن میتوانند نه فقط ارزش های فردی، بلکه برنامه کاندیدا و نیاز کامیونیتی به آن را معیار انتخاب خود  قرار دهند. شاید بتوان از این طریق  به نابرابری هائی که در زمینه مشارکت اعضای هییت مدیره وجود دارد تغییری بوجود آورده، و میزان فعالیت هر کدام بهتر نمایان گردد. در وضعیت فعلی اعضای هییت مدیره نسبت به یکدیگر، و اعضای کنگره به این نابرابری عکس العمل، بازخواست و یا اعتراضی نشان نمیدهند. متاسفانه حضور اکثر اعضای هییت مدیره ها تا به امروز جنبه فرمایشی داشته اند. در هر دوره فقط تعداد اندکی از آنها بار فعالیت ها را بر دوش کشیده، و باعث برپا نگاهداشتن این نهاد بوده اند. آنها نیز بعد از مدتی دلسرد شده و از فعالیت های خود میکاهند.

مشکلات خود بخود بر طرف نمیگردند. از همین امروز میبایست در رابطه با دوره آینده اقدام کنیم. بازنگری اساسنامه در حال صورت گرفتن است. این بهترین فرصتی میباشد که در رابطه با ماهییت، هویت و تعریف کنگره به گفتگو بنشینیم. نتایج را در اساسنامه منعکس کنیم. در نظر داشته باشیم تا که یک اپوزیسیون توانا و دموکراتیک وجود نداشته باشد، هییت مدیره های حاکم خود را جوابگو و تابع خواسته ها اعضاء نخواهند دانست. "گفت و شنود" نوزدهمین گردهمائی  خود را تحت عنوان " آسیب شناسی موانع وحدت در جامعه ایرانی تورنتو، و اینکه آیا میتوان از اهرم کنگره در رفع پراکندگی ها بهره برد؟" اختصاص داده است. چه بهتر که از هم اکنون گفتگو را پیرامون این موارد آغاز، و شش ماه آینده را صرف آماده سازی شرایط  برای شروع نوینی در کنگره و کامیونیتی در سال آینده نمائیم. این جلسه در روز شنبه ششم دسامبر، ساعت سه و نیم بعد از ظهر در اطاق شماره یک سیویک سنتر نورت یورک، واقع در شماره 5100 خیابان یانگ برگزار خواهد شد.

در ضمن چند روزی بیشتر به تجمع در حمایت از محیط زیست و تغییرات اقلیمی که قرار است همین یکشنبه 29 نوامبر در اتاوا صورت گیرد باقی نمانده است. شرکت هر چه بیشتر افراد در این تجمعات که در سرتاسر دنیا صورت میگیرند، در تصمیم گیریهای نشست جهانی که قرار است هفته آینده در این رابطه در پاریس آغاز گردد بی تاثیر نخواهند بود. جهت دسترسی به اطلاعات بیشتر، و رزرو جا در اتوبوس هائی که برای عزیمت به اتاوا تهیه شده اند میتوان به سایت "همبستگی" مراجعه نمود.

 تجمع دیگری نیز در همین رابطه و در همان روز در تورنتو ساعت چهار بعد از ظهر در مقابل پارلمان انتاریو تدارک دیده شده است.

 www.100possible.ca

Facebook/hambastegi.hemayat
Facebook/ICC 2014El

شش ماه از فعالیت این دوره کنگره ایرانیان میگذرد. این مدت به اندازه کافی طولانی بوده تا بتوان به ماهییت و آنچه را که این هییت مدیره در توان دارد، پی برد. با این امید که با اشاره به نقاط ضعف و بررسی اجمالی فعالیت ها، بتوان به رفع نواقص پرداخته و شش ماه آینده را بهتر برنامه ریزی کرد.

از هفته آغازین این دوره، با پیش آمدن تظاهرات علیه گرامیداشت خمینی، هییت مدیره جدید قبل از شکل گیری لازم در مقابل اولین آزمایش خود قرار گرفت. حدود نود نفر که همگی به گروه اقلیت تعلق داشتند، در این رابطه نامه اعتراضی به هییت مدیره ارسال میدارند. یکماه نگذشته توافق هسته ای و درخواست مصاحبه از طرف رادیو کانادا عنوان میگردد، که آن هم باعث بوجود آمدن مخالفت هائی در کامیونیتی میگردد. نظرسنجی به عمل آمده به زیر سئوال رفته، و اینکه هییت مدیره در این رابطه بی طرفی را رعایت نکرده مطرح میگردند.

هییت مدیره در برخورد مستقیم با موضوعاتی که پیچیده به نظر میایند، و یا توجه بخش وسیعی از کامیونیتی را در برمیگیرند، و یا میتوانند مشکل ساز باشند، تا به حال تمایلی از خود نشان نداده است. بطور مثال جلب مشارکت گروه مخالفی که توانست در انتخابات حدود چهارصد رای را به خود اختصاص دهد، هیچ وقت در دستور کار هییت مدیره قرار نگرفت. به عکس سال گذشته که دو سمت اجرائی در هییت مدیره به گروه اقلیت داده شده بود، امسال نه فقط این نکته رعایت نشد، بلکه از بوجود آوردن هر گونه امکان و محیط گفتگو پرهیز میشود. در شش ماه گذشته فقط یک جلسه گفتگوی عمومی برقرار شد، و از بوجود آوردن یک صفحه فیسبوکی گفتگو به شدت پرهیز میگردد.

در ابتدا هییت مدیره هفته ای یکبار تشکیل جلسه میداد و صورتجلسات بصورت تفصیلی میبود، به نحوی که بتوان با نظریات مختلف اعضاء آشنائی پیدا کرد. به تدریج این جلسات به ماهی دو بار، که یکبار آن حضوری و بار دیگر آن از طریق اسکایپ میباشد تنزل پیدا میکنند.صورت جلسات نیز جنبه فرمایشی پیدا کرده، به صورتی خیلی مختصر و با تاخیر چند هفته ای در اختیار اعضاء قرار میگیرند.

غیر از آنکه مشارکت جمعی کامیونیتی به پائین ترین سطح خود میرسد، غیر از تنی چند از اعضاء هییت مدیره، مابقی در سرپرستی فعالیت ها از خود رغبتی نشان نمیدهند. کمیته مشارکت جمعی به سرپرستی بیژن احمدی و کمیته فرهنگی به سرپرستی میترا صفاری تنها کمیته هائی میباشند که دو تن از اعضای هییت مدیره مدیریت آنها را به عهده دارند. کمیته سیاست گذاری به سرپرستی بهروز آموزگار عملن تنها فعالیت خود را به زیر کمیته بازنگری اساسنامه به سرپرستی یک عضو عادی واگذار کرده، و در دو ماه گذشته هیچ گردهمائی نداشته است.

عدم مدیریت صحیح، مشخص نبودن خط مشی و نداشتن اهداف دراز مدت، فعالیت های کنگره را منحصر به برنامه هائی پراکنده و سرگرم کننده کرده است. با اینکه در جلسه هییت مدیره مورخ 24 جون قرار میگردد که کمیته اداری و مالی برنامه دو ساله خود را تا پایان آگوست 2015 اعلام نماید، تا به امروز در این رابطه هیچ فعالیتی صورت نگرفته است. کمیته سیاست گذاری نیز که وظیفه اصلی اش میبایست تعیین اهداف دراز مدت کنگره باشد، وجودیتی از خود نشان نداده و در این زمینه هیچگونه فعالیتی نکرده است.

شش ماه دیگر دوره خدمت پنج نفر از اعضای هییت مدیره کنونی به پایان خواهد رسید. به عکس سال های گذشته عده ائی از فعالان اجتماعی از هم اکنون به دنبال شناسائی افرادی مناسب برای جایگزینی آنها میباشند. می بینیم که حسن نیت، خوشنامی، تحصیلات و موفقیت های شغلی برای مدیریت چنین نهادی کافی نمیباشند. پیدا کردن افرادی که بتوانند چنین نهادی را آنطور که باید مدیریت کنند کار ساده ای نخواهد بود. در نتیجه شاید بهتر باشد که در ساختار کنگره تغییراتی بوجود آید و تقسیم فعالیت ها به نحو دیگری صورت گیرد.

اگر بوجود آوردن همبستگی، همیاری و سخنگوی کامیونیتی بودن در مقابل دولت را به عنوان اهداف و وظایف اصلی کنگره بشناسیم، باید اعتراف کنیم که این نهاد تا به امروز نتوانسته در این مسیر قدم های موثری برداشته، و یا اینکه برنامه مشخصی برای پیاده کردن آنها در آینده داشته باشد.