November 19,  2015
با تشکر از ایران استار و شهرما  

از طرفی دیگر زمانی که شاهد هستیم چگونه کشور های غربی بهبی شک میان عدالت خواهی جوانانی که از جان خود مایه  می گذارند، و میان قدرت طلبانی که از جهالت و معصومیت این جوانان سوء استفاده مینمایند، فرق فاحشی وجود دارد. ولی متاسفانه تا زمانی که نکته اصلی که همانا بی عدالتی جهانی میباشد مد نظر گرفته نشود، و به عکس در جهت مخدوش کردن افکار عمومی و توجیه اعمال خود، کشور های متجاوز غربی اسلام ستیزی را ترویج نمایند، شاهد جهنمی خواهیم بود که تر و خشک را در حال سوزاندن میباشد.

عدم امکان بررسی صحت اطلاعات، عدم وجود منابع موثق و صادق، و وفور اطلاعات که در بسیاری از مواقع متضاد و متغایر میباشند، آدمی را بر میانگیزد که به تعبیر و تفسیر منطقی خود از وقایع بپردازد. و این خود لزوم توجه و صرف وقت بیشتر را مینماید که متاسفانه با شرایط زندگی امروزی همخوانی ندارد. از این رو میباشد که بی تفاوتی به آن چه در اطراف میگذرد هر روز بیشتر شده که حاصلش دنیائی میباشد که در آن زندگی میکنیم. و تا زمانیکه حادثه در خانه ما را نزند تمایلی به آشنائی با درد و غم همسایه نخواهیم داشت. شاید و با این امید که آنچه در دنیا در حال وقوع میباشد از بی تفاوتی ها کاسته، بیداری و آگاهی عمومی را بوجود آورده و مارا به وظایف انسانی و شهروندی آشنا سازد.

در برنامه دولت جدید میباشد که  25000  پناهجوی را از سوریه تا پایان امسال بپذیرد. متاسفانه وقایع اخیر باعث آن گشته که عده ائی به مخالفت با این طرح بپردازند. طومار هائی در جهت حمایت و یا مخالفت، مقالاتی در هر دوجهت در نشریات و فعالیت هائی در حال صورت گرفتن میباشند. بجا خواهد بود که ما ایرانیان که همگی بصورتی در کانادا پناهجو میباشیم در حمایت از پذیرش پناهجویان سوری استقبال کرده و به هر نحوی که برایمان امکان دارد در این رابطه فعالیت نمائیم.

به عکس بسیاری از باور ها، خطر اصلی که جهان را تهدید میکند، بی تفاوتی و عدم مشارکت جمعی میباشد. حضور در صحنه شهروندان میتواند جلوی بسیاری از کجروی های سیاست مداران را گرفته و آنها را مجبور کند در جهت منافع عمومی عمل نمایند. خوشبختانه  هزاران طریق وجود دارد که بتوان به بی تفاوتی ها پایان داده و مشارکت جمعی را آغاز نمود.  تجمع روز یکشنبه 29 نوامبر در اتاوا، یک روز قبل از نشست سران دولت ها در پاریس، در حمایت از محیط زیست و تغییرات آب و هوا میتواند یکی از آنها باشد. مطمئنن شرکت هر چه بیشتر افراد در این حرکت جهانی بر روند تصمیم گیری ها تاثیرات فراوانی خواهد داشت. فعالیت هائی در جهت تدارک وسیله رفت و برگشت به اتاوا از ریچموندهیل و نورت یورک صورت گرفته است. شما نیز اگر مایلید به آن بپیوندید با مراجعه به سایت "همبستگی و حمایت" اطلاعات لازم را دریافت نمائید.

چه خوب میبود که کنگره ایرانیان همچو پلی میان کامیونیتی و جامعه بزرگتر عمل مینمود. سعی میکرد نه فقط در اطلاع رسانی بلکه در بوجود آوردن تسهیلات برای پیوستن تعداد بیشتری از افراد به فعالیت های جمعی جامعه بزرگتر قدم بر میداشت. متاسفانه عدم علاقه بسیاری از افراد کامیونیتی به پیوستن به این نهاد، بی تفاوتی و عدم نظارت اعضا به فعالیت ها، باعث گشته که هیچگونه برنامه دراز مدتی وجود نداشته و فعالیت ها در سطح پروژه های کوتاه مدت و سطحی باقی بمانند. حال که بازنگری اساسنامه در حال صورت گرفتن میباشد، ایکاش که هییت مدیره توجه بیشتری به آن کرده و به تعریفی مجدد و تعیین اهداف این نهاد طبق نیاز  شرایط امروز میپرداخت.

 www.100possible.ca

Facebook/hambastegi.hemayat
Facebook/ICC 2014Election!  

یکبار دیگر شاهد فاجعه ای میباشیم که دنیا را تکان میدهد. توجه ها را به خود جلب مینماید. تیتر بزرگ رسانه ها برای سرگرم کردن من و شما میگردند. 43 بیگناه بدون آنکه انتظارش را داشته باشند در یک نقطه، و روز بعد 127 بیگناه دیگر در یک نقطه دیگر به صورتی غیر انسانی جان خود را از دست میدهند. برای گروه اول از دست دادن جان خود به این صورت یک امر عادی مینماید و نادیده گرفته میشود. ولی برای گروه دوم کشته شدن در اثر انفجار و یا شلیک گلوله به خواب شب هم نمیآید. ساختمان های دولتی در سرتاسر دنیا و چهره ها در سوشیال مدیا سه رنگ میگردند. راه پیمائی های حقوق بشرانه تدارک دیده میشوند. شمع و گل نظاره گر نا برابری ها میگردند. انگاری که در مرگ هم عدالتی در کار نیست.  

اما تا کی و چقدر میبایست قربانی دهیم و شاهد از بین رفتن جان انسان ها، چه آنهائی که میکشند و چه آنهائیکه کشته میشوند باشیم تا شهامت برخورد با اصل قضیه را پیدا کنیم. به چه نیازمندیم تا دریابیم که پاکسازی آب رودخانه از آن نقطه ای که ما قرار گرفته ایم بدون آنکه به سرچشمه آلودگی ها بپردازیم بیهوده میباشد. آنچه که در پاریس در چند ساعت اتفاق افتاد زندگی هر روز میلیون ها انسانی میباشد که از بخت بد در منطقه ای به دنیا آمده اند که منابع طبیعی اش باعث شوم بختی آنها گشته است.

اما واقعن فرق آن یونیفورم پوشانی که بدون آنکه به عمق فاجعه ای که به دست آنها و به دستور دیگران صورت میگیرد پی برده به کشتار قانونی میپردازند، با آنهائی که کورکورانه به صرف یک باور ذهنی به همان عمل دست میزنند در چیست؟ که اولی قهرمان باز میگردد و دومی را بازگشتی نیست. آری تا زمانی که بین این و آن فرقی می بینیم این قصه را پایانی نیست.

پاریس یکبار دیگر صحنه یکی از پدیده های فجیع عصر ما یعنی تروریسم گردید. هنوز خاطره شوم کشتار هفته نامه چارلی هبدو از یاد نرفته است که طی آن چند تن از دست اندرکاران آن رسانه، ناعادلانه قربانی نتایج بی عدالتی های جهانی گشته اند. کارتون های تمسخر آمیز در رابطه با پیامبر، شاید یکی از دلایل انتخاب نقطه وقوع صاعقه میبود، ولی دلیل اصلی را میبایست در جای دیگر جست.  اهمیت پاریس در جلب توجه جهانی، و آمادگی جامعه فرانسوی در نقد ریشه ای وقایع، میتوانند در انتخاب محل نا مربوط نباشند. در آن روز آنچه بیشتر توجه را در ظاهر به خود جلب نمود و به افکار عمومی خورانده شد، مغایرت آزادی بیان و اسلام بود. به احتمال زیاد امروز دلیل این عملیات را دشمنی فطری اسلام با تمدن و دنیای غرب عرضه خواهند نمود.

غیر انسانی بودن این نوع عملیات از بدیهیات میباشد و تاکید بر آن نمیتواند در آنچه که بوقوع پیوست و بی شک در آینده نیز ادامه خواهد داشت تغییری بوجود بیاورد. تعجب بر اینست که چرا نمیخواهیم به دلایل اصلی که باعث بوقوع پیوستن این فجایع میباشند بپردازیم. در مقایسه با آنچه هر روز در افغانستان، عراق، سوریه، فلسطین و بعضی از کشورهای افریقائی صورت میگیرد، فاجعه اخیر پاریس ناچیز مینماید. ولی می بینیم که با وصف این دنیا را به هم میریزد. پس چرا نباید انتظار داشته باشیم که میلیون ها انسان در پی یافتن امنیت جانی، وطن و خانه خود را ترک نمایند. بی شک جا به جائی اینچنینی انسان ها، که در طول تاریخ بشریت بی سابقه بوده است، با خود بحران و نا امنی هائی را به همراه خواهد داشت.  سرکردگی آمریکا به دلایل واهی منطقه ای به این وسعت را به خاک و خون میکشند، چرا باید تعجب کنیم که این افراد غرب را مسبب بدبختی های خود بدانند.

video