July 02,  2015
با تشکر از ایران استار و شهرما  

 سال گذشته نیز که بیشتر به مجادله و مقابله گذرانده شد، هییت مدیره خود را  از این موهبت بی بهره نگاه نداشته، و بیانیه هائی در رابطه با حمایت از مصطفی عزیزی، گرامیداشت بیست و هفتمین سال تولد ریحانه جباری،  یازدهمین سال یادبود کشتار زهرا کاظمی، کشته شدن دو کانادائی در تیراندازی های اتاوا و مونترال، روز زن،  روز کانادا، روز پناهجو،  روز همجنسگرایان، صادر مینماید.

متاسفانه همانگونه که خاص یک بیانیه میباشد، بیشتر نمایشی و جنبه رفع تکلیف داشته اند. بطور مثال در دوسال گذشته کنگره در رابطه با روز پناهجو بیانیه هائی صادر میکند ولی در حمایت عملی از مسعود حاجیوند، پناجوئی که یکسال دربند اداره مهاجرت میباشد، از خود رغبتی و یا حرکتی نشان نمیدهد. نامه ای جهت تقاضای قطع اخراج های اجباری به مقامات دولتی ارسال  میدارد، ولی در دیدار حضوری با آنها سخنی از مشکلات پناهجویان ایرانی در کانادا بر زبان نمی آورد. ولی در عوض بیانیه ها را بهانه ای برای ابراز افکار سیاسی و دلخوش کردن هواداران خود قرار میدهد. 

باشد که هییت مدیره جدید با فعال کردن کمیته های اجرائی در زمینه های مختلف، هر روز خاصی را موقعیتی جهت معرفی یکی از آنها که فعالیتش در رابطه با آن موضع بوده بنماید. به جای آنکه هییت مدیره فقط به بیانیه های گفتاری اکتفا کند، کمیته های اجرائی به شرح فعالیت های خود و اطلاع رسانی در آن زمینه و در آن روز خاص بپردازند. و یا اینکه آن روز و آن موضوع را برای تشویق و آغاز فعالیتی در آن زمینه اختصاص دهند. بطور مثال چه خوب است که در رابطه با حمایت از کارگران ایرانی فعالیت هائی آغاز گردد، و چه مناسب تر خواهد بود که در روز کارگر نه فقط بیانیه ائی صادر شود، بلکه کامیونیتی از طریق کارهای انجام شده وبرنامه های خاص در این زمینه به جامعه بزرگتر بپیوندد. چه خوب بود که فعالان سازمان های مدافع حقوق زنان با سرپرستی کمیته ای در این رابطه در کنگره ایرانیان نه فقط بعد گسترده تری به فعالیت های خود داده، بلکه این امکان را بوجود میاوردند که تعداد زنهای بیشتری به هییت مدیره کنگره راه یابند. به هم نزدیک کردن پندار، گفتار و کردار میتواند ضامن موفقیت و سالم نگاه داشتن فعالیت ها باشد. نه تنها باید از ادامه راه کج خود داری نمود، بلکه با انجام آنچه که صحیح، مفید و لازم میباشد راه را برای آیندگان هموار و اجباری کرد.

متاسفانه به عکس آنچه که انتظارش میرفت، هییت مدیره جدید در پنج هفته بعد از شکل گیری تا به امروز فعالیت چندانی از خود نشان نداده است. ارتباطی میان آنها و اعضاء بر قرار نمیگردد. مشکلات موجودی که دلیل تاخیر آغاز فعالیت های آنها میباشند، مطرح و در میان گذاشته نمیشوند. به عکس گذشته در سوشیال مدیا دیگر حضوری ندارند. انگاری تجربه و آشنائی که میان آنها در اثر فعالیت های چهار ماهه کمیته مشارکت جمعی قبل از انتخابات به دست آمده، تسهیلاتی جهت همکاری بوجود نمی آورد. آنها نیز راه هموار صدور بیانیه را انتخاب کرده، و رنگارنگی پرچم همجنسگرایان را، به سیاه بختی پناهجویان ترجیح داده، و به عمد و یا به سهو مسعود حاجیوند را در روز پناهجو که مصادف با یکسال دربند بودن او میباشد، به فراموشی میسپارند. کسانی را که چشم امید به فعالیت آنها دوخته اند دلسرد کرده و آنها را وامیدارند که همچنان قلم نقد و زبان انتقاد را از کار نیاندازند.

Facebook/hambastegi.hemayat
facebook/ICC 2014Election
facebook/Let’s Talk Iranian Canadian Congress! 
I'm an Iranian-Canadian

در رابطه با فعالیت های چهار سال اول کنگره ایرانیان اطلاعات چندانی وجود ندارد تا بتوان به درستی در باره آنها اظهار نظر کرد. بی تفاوتی کامیونیتی، قصور هییت مدیره ها در حفظ اطلاعات، عدم توجه رسانه های فارسی زبان، وبالاخره حذف سئوال برانگیز اطلاعات مربوط به این دوره از وبسایت کنگره توسط کاوه شهروز در سال 2012 از جمله دلایلی هستند که مانع شناخت بهتر فعالیت های کنگره در چهار سال اول میباشند. این دوره بیشتر تحت تسلط گرایشات فکری و مدیریت گروهی بوده که با نحوه تفکر نیاز سلیمی، یکی از فعالان کهنه کار کامیونیتی، نزدیکی داشته است.

در سال 2012 کنگره در اختیار فرخ زندی و همفکران ایشان قرار میگیرد، که برای سه سال مدیریت کنگره را با نحوه تفکری کم و بیش مشابه به عهده گرفته و به دوران چهار ساله سلیمی پایان میدهند.  کنگره با حضور این افراد و اتفاقات مهمی که در رابطه با ایران و ایرانیان مقیم کانادا در سال 2012 اتفاق میافتد شور و حالی پیدا میکند. تعداد مقالات در رسانه های فارسی زبان افزایش پیدا میکنند. کامیونیتی نسبت به گرایشات و فعالیت های هییت مدیره که بیشتر جنبه های سیاسی پیدا میکنند از خود واکنش شدید نشان میدهد. حضور کاوه شهروز با کارائی بالا و میزان فعالیت فوق العاده یکی از دلایل مهم تغییرات در سال 2012 میباشد که با استعفای ایشان، زمانی کوتاه قبل از مجمع عمومی 2013، پایان یافته  و در دوسال بعد مسیر و شکل دیگری بخود میگیرد.

این دوره سه ساله نیز با به صحنه وارد شدن جوانان در فعالیت های کامیونیتی، پایان میگیرد. بخصوص فعالیت های کمپین "من هم یک ایرانی-کانادائی هستم" به ابتکار عمل و سرپرستی بیژن احمدی و همت و همکاری چند عضو دیگر قبل از پیوستن به هییت مدیره، خود نشان از تغییر و تحولی عمیق تر، و در مسیر جدید قرار گرفتن کنگره میباشد. البته با مشاهده آنچه در چند هفته اخیر صورت گرفته است، نباید راه را آنطور که آسان و بری از مشکلات به نظر میآمد، تصور نمود.

آنچه در دوره سه ساله قبل بیشتر به چشم میآمد، ظهور بیانیه های فرمایشی، گالاهای نمایشی و قدردانی های هدفمند میبوده است. جالب توجه است که در سال 2012 که فعال ترین سال کنگره تا به امروز بوده است، فقط یک بیانیه که در رابطه با نسرین ستوده میباشد از طرف هییت مدیره صادر میشود. در عوض، در سال 2013 که با استعفای کاوه افت قابل توجه ای در فعالیت های کنگره پیدا میشود، دهمین سال یادبود کشتار زهرا کاظمی،  روز کانادا، روز پناهجو،  روز همجنسگرایان،  حمایت از مردم ایران در انتخابات 2013، و گرامیداشت سالروز قیام مردمی، بهانه هائی برای صدور بیانیه هائی میگردند، که جای خالی فعالیت ها را پر کرده و به نحوی خود به عنوان فعالیت اصلی هییت مدیره در آید.